Έρχεται ώρα που σκέφτεσαι και επιθυμείς έντονα (και χωρίς να το πολυκαταλαβαίνεις)ότι χρειάζεται να ξεκινήσεις από το μηδέν κάποια πράγματα πάλι ξανά και ξανά και να απαλλαχθείς από το βάρος όλων των χρόνων, που πέρασαν.Να ξαναγεννηθεί μιά φρέσκια ματιά στα πράγματα και να ξαναζήσεις ένα παλι-εφηβισμό (αν μου επιτρέπεται ο όρος),για να συνεχίσεις το υπόλοιπο της ζωής σου.
Ο Πίτερ Ουστίνοφ είχε πει κάποτε περίπου αυτό:"ο άνθρωπος στα πρώτα και στα τελευταία χρόνια της ζωής του (παιδί δηλαδή και γέρος) βρίσκεται κοντά στο μυστήριο της ζωής".
Εμείς που απέχουμε από τα αθώα νιάτα και τα σοφά (αν είναι πάντα)γεράματα, πως θα γίνει να αποκτήσουμε ξανά την αίσθηση του μυστηρίου της ζωής,που τρέχουμε συνεχώς και δε φτάνουμε και τίποτε δε μένει μέσα μας?
Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Δεν γίνεται.
Ούτε το να ξεκινήσει κανείς από το μηδέν(κι ας το έχουμε ανάγκη τόσοι πολλοί),ούτε να απεμπλακεί σημαντικά από τα κοινωνικά γρανάζια που αθέλητα ή ηθελημένα γίναμε κομμάτι τους.
Noμίζω ότι οι πράξεις μας χαρακτηρίζονται και από το μέγεθος της πίστης μας και σε πράγματα που ρεαλιστικά θεωρούνται άτοπα.Δε θα διαφωνήσω μαζί σου σαφώς αλλά μίλησα για το μυστήριο της ζωής, που νομίζω ότι είναι χρέος μας που και που να το ξαναβρίσκουμε και μέσα στα κοινωνικά γρανάζια, που αναφέρεις.
Τώρα τι εννοώ όταν λέω μυστήριο της ζωής, περισσότερο αφορά την επαφή με το α-ληθινό κουκούτσι της ύπαρξης μας, που κατά καιρούς χάνεται ή εκφυλίζεται
δεν υπάρχει μηδέν, εκτός αν κάνεις καμία πολύ συγκλονιστική αλλαγή στη ζωή σου. αλλαγή καριέρας (βγαίνεις στη συγγρού και έτσι) ή αλλαγή πόλης ή κάποια μεγάλη αλλαγή.
διαφορετικά, πετάς τα πάντα στο παρελθόν και ξαναρχίζεις. just that.
καλημέρα
αειθαλή δέντρα να είμασταν οι άνθρωποι, αλλά δε γίνεται όπως λέει και ο δαίμονας, είμαστε φυλλοβόλα, άλλα έχουμε δύναμη αυτοανανέωσης και αειφορίας, μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό γιατί έχουμε το όπλο της θέλησης.
@profilaktiko
σαφώς και δεν υπάρχει μηδέν με την έννοια που το θέτεις και θα συμφωνήσω για τις αλλαγές (τη περίπτωση συγγρού θα τη σκεφτώ), με πολλές μικρές αλλαγές αλλάζει και η καθημερινότητα, αλλάζει και ο τρόπος που λειτουργεί το σώμα και ο εγκέφαλος αλλά οι συνήθειες μερικές φορές είναι η δεύτερη φύση μας.
φυλλοβόλε Κέλσιε πως με καταλαβαίνεις
Δημοσίευση σχολίου