Ένας χρόνος πέρασε από τότε που επισκέφτηκα για πρώτη φορά τη Βαρκελώνη με αφορμή τη συμμετοχή μου στον XLV International Singing Contest Francisco Vinas.
Μπορεί να μην κατάφερα να κερδίσω κάποιο βραβείο αλλά σίγουρα αυτή την πόλη τη γνώρισα αρκετά. Τη μέρα στους δρόμους να χαζεύω τα κτίρια, τα μνημεία, τις τεράστιες υπαίθριες λαϊκές, τα άπειρα γλυκά με σοκολάτα, τη ζωή στους δρόμους καβάλα στο ποδήλατο και το βράδυ την άλλη πλευρά της πόλης.
Τι να πω, πρέπει κάποιος να τη δει από κοντά για να καταλάβει γιατί αυτή η πόλη συζητιέται τόσο πολύ.
(η αρχιτεκτονική αυτής της πόλης είναι ένα όλοκληρο μάθημα)
(η Σταύρωση σε μία από τις εισόδους της Sagrada Familia)
(ένας μοναχικός μουσικός κάτω από τους ελληνότροπους κίονες σ'ένα κιόσκι στο πάρκο του Gaudi)
(και κρεμασμένα τα περίφημα jamon, που δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να είναι πιο delicatessen από τον δικό μας παστουρμά)
(σίγουρα όμως στη λαϊκή δεν μπορείς να βρεις αυγά ενός Εμού.)
(από ένα δρόμο της Barri Gotic)
(ο Εσταυρωμένος στον Καθεδρικό ναό της πόλης)
(και τέλος μια μίνι πισίνα με πάπιες(εδώ δε φαίνονται) στο εντειχισμένο προαύλιο του Καθεδρικού)
7 σχόλια:
αχ τι με θύμησες τώρα....
τι σε θύμησα?ασε μη το πεις, κατάλαβα :)
Αχ πανέμορφη δείχνει η Βαρκελώνη. Καλή σου μέρα φίλε μου. και πολύ ωραία η φωτό στο μπάνερ του μπλόγκ σου.
καλημερα και σ'ευχαριστω.
νομιζω οτι καποια φορα πρεπει να την επισκεφτεις και εσυ. ισως με αφορμη να δεις μια παρασταση στο liceu.
η βαρκελώνη είναι το καλύτερο παράδειγμα πως θα μπορούσε και η αθηνούλα να πάρει λίγο glam, περισσότερη χάρη και άνεση. Super city!Με τον Αλάνια τραγούδησες?
η αθηνουλα ειναι γρια η καυμενη και θελει μια γερη δοση μποτοξ.
το αλανι ο Αλανια μου την εσκασε και αρκεστηκα σε εναν φλαμενκιστα.
μπουχαχα:)
Δημοσίευση σχολίου