YOUKALI

Από καιρό σκεφτόμουν να έφτιαχνα το δικό μου blog. Λίγο η συνήθης αναβλητικότητα, λίγο του οτι είχα ξεμείνει για καιρό από υπολογιστή, το καθυστέρησα. Παρατηρούσα τον κολλητό μου, έναν αφοσιωμένο blogger, για καιρό να παίζει αυτό το καινούριο παιχνίδι μ'άλλα παιδιά και τον χαιρόμουν. Δε θα μπορούσα να αντισταθώ να μη βγω να παίξω και γω στη γειτονιά.

Τώρα μάλιστα που δεν υπάρχουν γειτονιές και δεν είμαστε πια παιδιά, ένα τέτοιο κάλεσμα είναι ακόμα πιο προκλητικό.

Είναι καταπληκτικό να σκεφτεί κανείς, πώς ο άνθρωπος βρίσκει τρόπους να κοινωνεί με τους άλλους και ειδικά σ'εποχές, που οι πατροπαράδοτες μορφές κοινωνικοποίησης και επικοινωνίας αποδεικνύονται ανεπαρκείς ή παρωχημένες, αυτός καταφεύγει σε τρόπους νέους λιγότερο ή περισσότερο εύστοχους να συναντήσει τους άλλους.

Γιατί αυτή η ανάγκη για κοινωνία είναι τόσο δυνατή όσο και το ένστικτο της επιβίωσης. Δε νομίζω οτι παίζει ρόλο τελικά το τι θέλει κανείς να συναντήσει. Ίσως από ένα φίλο ή ομοϊδεάτη ή μέχρι έναν ενδεχόμενο εραστή ή συνοδοιπόρο. Το θέμα είναι το ότι ο καθένας καλείται να εκφράσει το Πρόσωπο του. Αυτό το συνονθύλευμα σωματικών, ψυχικών, πνευματικών λειτουργιών, που τον καθιστούν μοναδικό και ανεπανάληπτο. Η γραπτή έκφραση ιδεών, απόψεων, αισθητικής, χαρισμάτων ή ακόμα και των νευρώσεων του ενδέχεται να εμπνεύσουν ή και να αφυπνίσουν ή και να αποτρέψουν άλλους από παρόμοιες επιλογές ζωής. Μπορούμε ο ένας αν το θέλουμε να γίνουμε ο καθρέπτης του άλλου.

Κάτι μας χωρίζει και κάτι μας ενώνει. Μας χωρίζει το μοναδικό του Προσώπου μας, το οποίο δεν είναι δυνατόν να ομοιάσει με άλλο και έτσι πάντα θα είμαστε μονάχοι. Μας ενώνει η κοινή μας φύση, που την διέπουν νόμοι αρχέγονοι, νόμοι που ρυθμίζουν τον κόσμο τον μέγα και τον μικρό-εμάς τους ίδιους. Και ας είμαστε διαφορετικοί. Στο τέλος όλοι συγγενεύουμε, όταν σταθούμε απέναντι στο μυστήριο του Έρωτα και του Θανάτου.

Και ίσως εδώ σ'αυτό τον κόσμο, πάμε στο Youkali για διακοπές και χορέψουμε όλοι με όλους ένα τάνγκο Ερωτικό. Στο τόπο των παιδικών μας ονείρων, που χωρίς να το ξέρουμε αυτό επιθυμούμε περισσότερο απ'όλα. Και δεν είναι ρομαντικό αυτό, ούτε πάλι ρεαλιστικό, είναι αληθινό, γιατι το αληθινό θέλει κότσια και πίστη για να βγεί από τη λησμονιά και να γίνει πραγματικό.

Το βιντεάκι είναι το Youkali του Kurt Weill με την εύθραστη φωνή της Τeresa Stratas.

C'est presqu'au bout du monde ma barque vagabonde

Errant au gré de l'onde m'y conduisit un jour

L'île est toute petite mais la fée qui l'habite

Gentiment nous invite a en faire le tour

Youkali, c'est le pays des nos désirs

Youkali, c'est le bonheur, c'est le plaisir

Youkali, c'est la terre où l'on quitte tous les soucis

C'est, dans notre nuit, comme une éclaircie l'étoile qu'on suit c'est Youkali

Youkali, c'est le respect de tous les voeux échangés

Youkali, c'est le pays des beaux amours partagés

C'est l'espérance qui est au coeur des tous les humains

La délivrance que nous attendons tous pour demain

Youkali, c'est le pays des nos désirs

Youkali, c'est le bonheur, c'est le plaisir

Mais c'est un rêve, une folie

Il n'y a pas de Youkali

Et la vie nous entraîne lassante, quotidienne

Mais la pauvre âme humaine cherchant partout l'oublie

A, pour quitter la terre sy trouver le mystère

Où rêves se terrent en quelque Youkali

Youkali, c'est le pays des nos désirs ...