ΖΩΗ ΜΟΥ

Ζωή μου,

μεσ΄το πέλαγος της φαντασίας χάθηκες

κι ένα άστρο φωτεινό

δεν σήκωσες το κεφάλι ν'αντικρύσεις,

να σε πάει στον πολικό αστέρα.

Ψυχή μου,

χρόνια τώρα βολοδέρνεσαι στον'κεανό της οικουμένης

νησάκια και νησιά να προσπερνάς,

στης Λευκοθέας το μαντήλι φασκιωμένη

χωρίς ποτέ σου να πνιγείς.

Φωνή μου,

τ'άρρητα του κόσμου τούτου
δεν τόλμησες ποτέ να πεις,

μη και ματώσει η γλώσσα

και φτύσεις αίμα αντί για σάλιο σ'αυτούς που σ'αδικήσαν.

Αγάπη μου,

μια εικόνα μέσα απ'το net

και άμμο μέσα απ'τη χούφτα τρέχεις,

χωρίς να μένεις πουθενά.

Πού είσαι?

19.03.08