Addio Pippo

Στις 3 Μαρτίου έφυγε από τη ζωή ο τενόρος Giuseppe di Stefano, σε ηλικία 86 ετών. Για όσους δεν τον ξέρουν, υπήρξε από τους μεγαλύτερους τενόρους των μέσων του προηγούμενου αιώνα. Γεννημένος στην Motta Sant'Anastasia της Σικελίας, έλαμψε ως φωνητικό αστέρι στην δεκαετία του '50 και σταμάτησε την καρριέρα του στα μέσα της επόμενης δεκαετίας. Στους περισσότερους είναι γνωστός σαν παρτενέρ της Κάλλας στην χρυσή εποχή της,αλλά και στην τελευταία της παγκόσμια τουρνέ το 1973.
Το καταπληκτικό με τους τραγουδιστές αυτής της γενιάς είναι οτι ήταν προικισμένοι με εφόδια καλλιτεχνικά αλλά και σαν προσωπικότητες, που δύσκολα κανείς συναντά σήμερα.Ή τουλάχιστον δούλευαν για να τα αποκτήσουν.
Δεν μ'αρέσει η ιεροποιήση των παλιών καλλιτεχνών,ούτε πάλι η σνομπίστικη περιφρόνηση των σημερινών, με κριτήρια καλλιτεχνικά, που βασίζονται στο έργο των παλαιοτέρων. Δε μπορείς όμως και να μην δεις κάποια πράγματα, που είναι ολοφάνερα.
Ο συγκεκριμένος τενόρος είχε πολλές αρετές. Η τεχνική του, αν και με κριτήρια φωνητικά ήταν σε σημεία βασικά "ανορθόδοξη",ήταν αυτή που του επέτρεπε να τραγουδά τόσο καθαρά, που μπορούσες να γράψεις το κείμενο ακούγοντας τον. Ο ήχος τόσο βελούδινος και γεναιόδωρος ήταν συμφυής με μια γενναιόδωρη και αυθόρμητη προσωπικότητα. Που πολλές φορές μπορεί να συνοδευόταν από μία ξεροκεφαλιά και ένα κόρδωμα,αλλά πως μπορείς μία ανθρώπινη ψυχή να την βάλεις σε καλούπια?. Καταπληκτικά έσβηνε τα diminuendi, όπως ακούγεται και σε ένα σημείο στο παρόν κλιπάκι και χωρίς φειδώ χάριζε τα forte του.Είναι αυτό το τραγούδι με τόσο ψυχή και πάθος, τόση γη και αλήθεια, που το καθιστά ουσιαστικά λαϊκό.
Γιατί ο λαός έχει αισθήματα, οι άνθρωποι έχουν αισθήματα, που στο πρόσωπο του συγκεκριμένου έβρισκαν τρόπο έκφρασης μοναδικό.
Το παρόν κλίπ είναι του 1944, από τις πρώτες του ηχογραφήσεις, τότε που τραγουδούσε με το ψευδώνυμο Nino Florio και είναι η άρια του Nemorino "Una furtiva lagrima" από την όπερα L'elisir d'amore του Gaetano Donizetti.