Ένα σπάνιο ντοκουμέντο με τη Μαρία Κάλλας στο ρόλο της Μήδειας στην όπερα Medea του Luigi Cherubini. Ελάχιστα μαγνητοσκοπημένα ντοκουμέντα έχουν διασωθεί με την τέχνη της Κάλλας, πράγμα το οποίο μάλλον επεδίωκε και η ίδια. Το συγκεκριμένο απ'ότι ξέρω είναι μία πειρατική βιντεοσκόπηση απ'έναν βιολιστή της ορχήστρας όπου την βιντεοσκοπούσε κρυφά. Είναι από την ιστορική παραγωγή της Σκάλας το 1961, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και σκηνικά, ενδύματα Γιάννη Τσαρούχη.Μουσική διεύθυνση Thomas Schippers.Giasone ο John Vickers. Είναι το ηχητικό απόσπασμα πριν από την άρια της Μήδειας "Dei tuoi figli" της πρώτης πράξης ("Taci Giasone")όπου η Μήδεια εκλιπαρεί τον Ιάσονα να την λυπηθεί. Το οπτικό υλικό είναι μια σειρά από clips από διάφορα χρονικά σημεία της ίδιας όπερας.
Βλέποντας την Κάλλας για άλλη μια φορά σ'έναν τραγικό ρόλο μου'ρχεται στο νου εκείνο το τρίπτυχο λόγος-μέλος-όρχησις των αρχαίων μας προγόνων. Όπου...
ΛΟΓΟΣ ο εναργώς δραματοποιημένος γραπτός λόγος των μεγάλων τραγικών ποιητών, που στα χέρια κάποιων καλλιτεχνών γίνεται έκφραση των αισθημάτων, που φέρουν την ίδια τη ζωή και είναι πέρα από τα απλά λόγια.
ΜΕΛΟΣ η μουσική,που ντύνει το λόγο και του προσδίδει διάσταση πανανθρώπινη και οικουμενική, προβάλοντας τις ψυχικές διαθέσεις του ρόλου και
ΟΡΧΗΣΙΣ ο χορός, η κινησιολογία θα λέγαμε ή αλλιώς η εναρμόνιση του σώματος στην εξ-αγγελία των νοημάτων της ποίησης.
Θαυμάζω την Κάλλας γιατί στόχευε σ'αυτή την αρμονία των τριών και έβαζε σε λειτουργία όλες τις δυνατότητες της για να το πετύχει. Και γι'αυτό την θεωρώ και γω όπως πολλοί άλλοι μεγάλη Ελληνίδα.Πρόσεξε την κίνηση όλου του σώματος της, ακόμα και των ματιών της σε κάποιο σημείο, τι δύναμη έχουν. Σαφώς και θα είχαμε πιο ολοκληρωμένη εικόνα αν βλέπαμε, ακούγαμε και κατανοούσαμε συγχρονισμένα αλλά και μ'αυτό το υλικό, μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου