σώματα που αφήσαν τα ίχνη τους
και χείλη που υγράναν τη ξερή επιδερμίδα,
μάτια που κάψανε τα μάτια μας
και χέρια που σφίξανε τα νιάτα μας
ζεστά και λατρεμένα.
λόγια σ'ανύποπτες στιγμές γεμάτα αλήθεια
και νεύματα λαλίστερα κι από το σ'αγαπώ,
καυτές ανάσες που κάψανε τη σκέψη
μόνο τη μνήμη αφήσαν καθάρια
να φέρνει συνεχώς
στο φως παλιές χαρές.
13 σχόλια:
πάντα να είσαι αγκαλιασμένος. με χέρια. ζεστά και λατρεμένα.
χάρηκα πολύ! ειλικρινά! :)
και γω... ειλικρινα!
μα περα απο τη στιγμη
το δευτερολεπτο που συμβαίνει
η μνημη
ειναι αυτη που δίνει την αξια
η μνήμη
αυτη η επιλεκτική λειτουργεία
που αλλοτε θεραπεύει
κι αλλοτε συντηρεί
τα συναισθηματα
στο μέγεθος που τους πρεπει
για να αποτραπεί το βύθισμα στη λήθη εξ'ου και το
"σώμα θυμίσου..." του Κ.Π.Καβάφη.
σημερα
λογω της βροχης
θαθελα να σε συναντούσα
απο μακρια
ενα πέταλο να πεταγα
για καλή τύχη
ελπίζοντας
να μη σε πετύχει
στο κεφάλι
την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε θα στο θυμίσω να το κάνεις.
καλό Σ/Κ
μια που δεν καταδεχτηκες να μας χαιρετησεις
...παιζω κατι σε μενα για σενα
αν θες να τ ακουσεις
ελα
:)
Αν μένουν μνήμες μένουν κι επαφές..Καλησπέρες στενές..
@atas&alis
καλώς ήρθες
@onar
καλησπέρα
θα κανονίσουμε καμιά συνάντηση να σε δούμε εσένα :) ?
Αχ αυτή η μνήμη γυρνοβολάει στο χθες με περίσια θρασύτητα! Και αυτό το θράσος της, είναι που απομυθοποιεί την απόσταση του χθες. Γιατί το χθες δε ζει σε κάποιο μακρινό τόπο. Το χθες είναι τώρα! Το χθες ζει στο τώρα, και σε κάθε τώρα... Καθώς τι άλλο είναι το τώρα παρά το συνοθύλευμα των χθες κάτω από μια νέα λάμψη;
Πολύ ωραίος ο στίχος σου... Την καλημέρα μου!
Έτσι λοιπόν με τη μνήμη καταργούνται τα όρια του χρόνου σε ένα συνεχές αέναον.
καλώς ήρθες και την καλημέρα μου.
Δημοσίευση σχολίου