Ένα βράδυ στο Σύνδεσμο Αιγυπτιωτών Ελλήνων παρέα με τη στενή μου φίλη,ήταν αρκετό για να γευτώ αυτές τις μοσχοβολιστές αλεξανδρινές συνταγές, τα αρνίσια κεμπάπ και τα κουμπέμπα , τα φαλάφελ και την ιδιαίτερη μελιτζανοσαλάτα, καθώς και τα μαύρα κουκιά με αυγό και ντομάτα.Ένα ρύζι με κάσιους και φιδέ ξεροψημένο ως συνοδευτικό σε μικρά και φτενά κομμάτια συκωτιού. Εξαίρεση τα μικροσκοπικά κασσιώτικα ντολμαδάκια και όλα αυτά παρέα με μυρωδάτο χυμό guava και μετά ζεστή με φρέσκο βούτυρο αρίσα και τραγανό κιουνουφέ κανταϊφι με παγωτό καϊμάκι.
Ο κύριος Νάσος, γέννημα θρέμμα αλεξανδρινός, μας πήγε πίσω σε άλλες εποχές και άλλα αρώματα ζωής. Στα καλά χρόνια των ελλήνων εκεί, το "Ελίτ", κέντρο διασκέδασης από τον καιρό που καθημερινά σύχναζε ο Καβάφης, και την κυρία Κωνσταντίνου, ιδιοκτήτρια του "Ελίτ", να περιγράφει γλαφυρά τον ποιητή, ως το Καϊτ Μπέη χτισμένο με υλικό από τον αρχαίο φάρο και την αναφορά του Στρατή Τσίρκα στον επαναστάτη Νουρεντίν Μπόμπα στην ομώνυμη νουβέλα του.
Τα μυρωδικά και τον ερωτισμό της πόλης και τα ελληνόπουλα και των τριών τάξεων, που τα ρουφούσαν ηδονικά για να μεταμορφωθούν αργότερα σε αλεξανδρινούς ζορμπάδες.
Ένας άλλος κόσμος, μία άλλη εποχή, που έστω μέσα από το κόλιανδρο και το κύμινο και τα χαρούμενα μάτια του κυρίου Νάσου, γίναν ζωντανά για ένα βράδυ στην 3ης Σεπτεμβρίου.
Ήταν στο στρατό που διάβασα για πρώτη φορά το Head On ("Κατά Μέτωπο"), ενώ είχα δει ήδη την ταινία νωρίτερα σ'ένα φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη.Όπως κάθε μεταφορά βιβλίου σε ταινία, το αποτέλεσμα κάπου χάνει και κάπου κερδίζει. Το βιβλίο μ'άρεσε περισσότερο, δεν μπορώ να ξεχάσω όμως το περπάτημα του Αlex και το ζειμπέκικο του στο τέλος, με φόντο το λιμάνι.
(και τα υπέροχα λόγια αυτού του τραγουδιού)
Ya no estas mas a mi lado corazon /You're not by my side now my heart En el alma solo tengo soledad /In my soul I only have darkness Y si ya no puedo verte /and if I can’t see you now Porque Dios me hizo quererte /why did god make me love you
Para hacerme sufrir mas/ to make me suffer more
Siempre fuiste la razon de mi existir /you were always the reason for my excistence Adorarte para mi fue religion /adoring you, for me, was a religion Y en tus besos yo encont raba /and in your kisses I found El amor que me brindaba /The love that gave me El amor y la pasion /the love and the pasion
Es la historia de un amor /its the story of a love como no hay otro igual /like none that will ever again be Que me hizo comprender / that made me understand todo el bien, todo el mal /all the good and all the bad
Que le dio luz a mi vida /that gave light to my life Apagandola despues /turning it off again Ay que vida tan obscura /oh what a life so dark sin tu amor no vivire... /without your love I cannot live...
Sure I came out here to make my name Wanted my pool, my dose of fame Wanted my parking space at Warner's But after a year, a one room hell A murphy bed, a rancid smell Wallpaper peeling at the corners
Sunset Boulevard, twisting boulevard Secretive and rich, a little scary Sunset Boulevard, tempting boulevard Waiting there to swallow the unwary
Dreams are not enough to win a war Out here they're always keeping score Beneath the tan the battle rages Smile a rented smile, fill someone's glass Kiss someone's wife, kiss someone's ass We do whatever pays the wages
Sunset Boulevard, headline boulevard Getting here is only the beginning Sunset Boulevard, jackpot boulevard Once you've won you have to go on winning
You think I've sold out? Dead right I've sold out! I just keep waiting for the right offer Comfortable quarters, regular rations 24-hour Five Star room service And if I'm honest, I like the lady I can't help being touched by her folly I'm treading water, taking the money Watching her sun set... Well, I'm a writer!
L.A.'s changed a lot over the years Since those brave gold rush pioneers Came in their creaky covered wagons Far as they could go end of the line Their dreams were yours, their dreams were mine But in those dreams were hidden dragons
Sunset Boulevard, frenzied boulevard Swamped with every kind of false emotion Sunset Boulevard, brutal boulevard Just like you, we'll wind up in the ocean
She was sinking fast, I threw a rope Now I have suits and she has hope It seemed an elegant solution One day this must end, it isn't real Still I'll enjoy a hearty meal Before tomorrrow's execution
Sunset Boulevard, ruthless boulevard Destination for the stony-hearted Sunset Boulevard, lethal boulevard Everyone's forgotten how they started Here on Sunset Boulevard...!
Θέμα αυτής της ανάρτησης είναι η από τον Μάκβεθτου Σαίξπηρ σκηνή της υπνοβασίας της Λαίδης Μάκβεθ, έτσι όπως την ερμήνευσαν δύο τραγωδοί, που τυχαίνει και οι δύο να είναι όχι αγγλοσαξωνικής καταγωγής αλλά ελληνίδες, η Κατίνα Παξινού και η Μαρία Κάλλας.
Με πολύ λίγα λόγια η σύνοψη του έργου έχει να κάνει με τον στρατηγό Μάκβεθ, ο οποίος φιλόδοξος και με τη συνδρομή της συζύγου του δολοφονεί τον βασιλιά Ντάνκαν και αναλαμβάνει το θρόνο.Στη συνέχεια όμως πάλι υποκινούμενος από τη σύζυγο του δολοφονεί το φίλο του στρατηγό Μπάνκο,από φόβο μήπως τα παιδιά του τελευταίου διεκδικήσουν το θρόνο, σύμφωνα με κάποια προφητεία των μαγισσών. Εντωμεταξύ η λαίδη βασανιζόμενη από τις τύψεις, καταλαμβάνεται από τρομερές νευρικές κρίσεις, σηκώνεται από το κρεβάτι, υπνοβατεί και αφού αντιληφθεί ότι τα χέρια της είναι λερωμένα με αίμα ,αργότερα πεθαίνει.
Η Κατίνα Παξινού με πλούσιες μουσικές σπουδές σε Γενεύη, Βιέννη και Βερολίνο (άρχισε την καριέρα της ως λυρική ηθοποιός, στην γραμμένη γι'αυτήν από τον Δημήτρη Μητρόπουλο όπερα "Αδελφή Βεατρίκη"),ερμηνεύει αυτή την σκηνή με την γνωστή αίσθηση του ρυθμού και της μουσικότητας που κατείχε και προβάλει μια εκφορά λόγου, που ίσως πια θεωρείται παλιά αλλά όχι χωρίς ψυχή, αλήθεια και ενάργεια. Η Παξινού με μια "λευκή" (αν μου επιτρέπεται ο όρος) αργόσυρτη sotto voce φωνή εκφράζει τη τρέλα των τύψεων μες τον ύπνο της και είναι χαρακτηριστική η κατάβαση ημιτόνιο-ημιτόνιο σε κάποιες φράσεις (στα σημεία 0:52 και 2:14), που ενώ είναι σχήμα μουσικό δε χάνει την αλήθεια του,θαρρείς και εκείνη τη στιγμή η ψυχή της κατέρχεται τις σκάλες των ενοχών, που τελικά οδηγούν στο τέλος.Ακόμα και οι ηχηρές ανάσες της, που παρεμβαίνουν είναι δηλωτικές της τραγικής κατάρρευσης της και της ασυνείδητης ομολογίας της ενοχής της παρουσία του γιατρού και της κυρίας των τιμών.
Παραθέτω και μία κριτική της Βραδυνής της 28ης Φεβρουαρίου 1967: "Κορυφαία στο έργο αυτό η Παξινού έπλασε μια λαίδη Μάκβεθ κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της.Αποφασιστική και αδίστακτη στην πρώτη πράξι, με κρουστή και γερή φωνή,συντονισμένη με την τερατώδη υποκριτικότητα της.Ένσαρκη και ξέσαρκη μαζί παρουσία της ψυχικής συντριβής της στην τελευταία πράξι.Χωρίς κλαυθμηρισμούς σε τόνους ανναρυγητικούς, πράγμα που το νοιωσε και το κοινό και τό εξωτερίκευσε με τα πιό ζωηρά χειροκροτήματα."
Ο Verdi από την άλλη πιστός στο πρωτότυπο κείμενο του Σαίξπηρ, δημιούργησε μία όπερα ιδιότυπη, με σκοτεινό χρώμα, χωρίς σημαντικό ρόλο τενόρου και απουσίας ερωτικής σύγκρουσης, πράγμα σπάνιο για τα δομικά στοιχεία της ιταλικής όπερας του 19ου αιώνα.
Η Κάλλας ικανοποίησε τις επιθυμίες του συνθέτη για μία φωνή "σαγηνευτική αλλά σατανική" στο ρόλο της Λαίδης και ακολούθησε πιστά τις ερμηνευτικές οδηγίες του για την σκηνή της υπνοβασίας. Ήδη η σκηνή από μόνη της είναι ένα αριόζο κάτι ανάμεσα σε άρια και ρετσιτατίβο με μία ιδιαίτερη και περίφημη εκτεταμένη ορχηστρική εισαγωγή και κατάληξη, που δίνει την αίσθηση της ενοχής και της εξιλέωσης.
Η σκηνή αρχίζει με ένα sotto voce από την Κάλλας,υπακούοντας στα πιανίσσιμι κατά τη διάρκεια και στις εκρήξεις των νευρικών κρίσεων της λαίδης και καταλήγει φεύγοντας από τη σκηνή με ένα αιθέριο ρε μπεμόλ (un fil di voce κατά τις οδηγίες του συνθέτη).
Παραθέτω το audio με την εισαγωγή και το βίντεο απο το youtube χωρίς για όσους δεν μπορούν να κάνουν download.
LADY Una macchia è qui tuttora... Via, ti dico, o maledetta!... Una... Due... gli è questa l'ora! Tremi tu?... non osi entrar? Un guerrier così codardo? Oh vergogna!... orsù, t'affretta!... Chi poteva in quel vegiardo Tanto sangue immaginar?
Di Fiffe il Sire Sposo e padre or or non era?... Che n'avvenne?... E mai pulire queste mani io non saprò?...
Di sangue umano Sa qui sempre... Arabia intera Rimondar sì piccol mano Co' suoi balsami non può.
I panni indossa Della notte... Or via, ti sbratta!... Banco è spento, e dalla fossa Chi morì non surse ancor.
A letto, a letto... Sfar non puoi la cosa fatta... Batte alcuno!... andiam, Macbetto, Non t'accusi il tuo pallor.
