Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

SISSY'S LIFE




Η ζωή της αδελφής είναι glamorous, ό,τι κι αν πεις
χλιδή και Prada, φρύδι βγαλμένο, Luis Vuitton
κοιλιά six-pack, φωνή αέρινη, όλες καρμπόν.


Έχω μωρό μου στο πρόσωπο μου μιά ενυδατική,
που όταν με γλείψεις θα σε στείλω στην εντατική.


Γλείψε πιο κάτω, φτάσε στο στήθος το φουσκωτό
βγήκαν οι τρίχες? τις ξύρισα μόλις για να ρθω εδώ.


Δε θέλω σχέση, δεν είμαι για τέτοια, θέλω κρεβάτι
με τόσους παίδαρους έξω στο δρόμο μου βγήκε το μάτι.


Κι αν γαμηθούμε και καβλιαστούμε θα πάμε αγκαζέ
μετά το σούσι και το τζακούζι στο Μαγκαζέ.


Και αν μ'αφήσεις για άλλο κώλο πιό τορνευτό
στο ψυχολόγο μου θα πάω αμέσως να του το πω.

Αμ τι νομίζεις διαβάζω κιόλας,Freud, Lacand
και τα μωρά του Παπαϊωάννου με τα κολάν.


Ακούω όπερα και έχω idol τη θεία Callas
μα και την Kylie και που και που Diamanda Gallas.


Δεν είμαι αδελφή, δεν είμαι κουλή, είμαι εγώ
ένα υβρίδιο της εποχής μου παλλόμενο και ζωντανό.


Και η ψυχούλα μου το ξέρει τι θ'απογίνω
όταν γεράσω και έξω στο δρόμο ροχάλες φτύνω.



7 σχόλια:

mahler76 είπε...

Ακούω όπερα και έχω idol τη θεία Callas
μα και την Kylie και που και που Diamanda Gallas.

Aν εξαιρέσω τα παραπάνω, μάλλον δεν είμαι αδερφή τελικά....

celsius33 είπε...

αγαπητό μου παλλόμενο υβρίδιο με τέτοια φαντασία το ελλάδα έχεις ταλέντο σε περιμένει :)έξοχο

stefan είπε...

kala milame poly kalo ,gelasa de profundis, na to steileis se efimerida

kyzikos είπε...

Μάλερ, χαίρομαι που το ποιηματάκι μου έπαιξε σημαντικό ρόλο στο δρόμο σου για την αυτογνωσία.
Κέλσιε,προτιμώ το Να η Ευκαιρία και στη θέση της Ροζίτα Σώκου την ακαδημαϊκό Μαριαλένα Μπεζαντάκου-Στάινμπεργκ.
Στέφαν,πρέπει να ζυμωθώ πρώτα μέσα απ'το blogging και μετά να κάνω την εμφάνιση μου στα ελληνικά γράμματα.Ας περιμένει η Οδός Πανός λίγο ακόμα.

Ανώνυμος είπε...

Φανταστικό, αστείο και γλυκόπικρο, γέλασα και συγκινήθηκα κιόλας στο τέλος.

kyzikos είπε...

Natasha μου χαίρομαι που σου άρεσε γιατί σε εκτιμώ πολύ ως άνθρωπο.Φταίει και ο ξαδελφος σου που μου μιλά πάντα με τα καλύτερα λόγια για σένα.

Alex A. είπε...

Το'πες και το'κανες τελικά. Ένα διάλειμμα στην κουλτούρα χρειάζεται πού και πού... ειδικά αν έχει τόση πλάκα :)

Πάντως βλέπω μια ανησυχία στην τελευταία στροφή, την οποία δε συμμερίζομαι. Ή μάλλον, την καταλαβαίνω μόνο στην περίπτωση που δεν υπάρχει καμμία συνειδητοποίηση - όπως λέει δηλαδή το υπόλοιπο ποίημα.