Κυριακή 11 Μαΐου 2008

Buster Keaton


Τρέχουν οι μέρες μου,
τρέχουν και δε σταματούν πουθενά
μήτε σε πρόσωπα, μήτε σταθμούς,
τρέχουν ανελέητα.


Τρίτη, Τετάρτη... Μάϊος, Ιούνιος...
μήτε οι Κυριακές γλυτώνουν
απ'το χρόνο που με προσπερνά
άδειος κι αχρωμάτιστος.


Κι έχω την προίκα μου να κουβαλώ,
τις συνήθειες που μου ρουφούν το αίμα
και την κούφια αυτογνωσία
ως άλλοθι για τ'ανομήματα μου.


Όλα κυλάνε μπρος στην οθόνη
κιο σκηνοθέτης δεν είμαι εγώ,
μόνο κομπάρσος με ρόλο βουβό
και με τη θλίψη του Buster Keaton.


Χριστέ μου,
δώσε φωνή στον Buster Keaton
και κάνε το φιλμ να τρέξει πιο αργά,
να κάνω παύσεις σε σκηνές,
που ποτέ δεν έχω παίξει.





3 σχόλια:

celsius33 είπε...

μια καλησπέρα να πω !

Ανώνυμος είπε...

"Εννέα και μισή πώς πέρασε η ώρα, εννέα και μισή πώς πέρασαν τα χρόνια", με είχε συγκλονίσει ο Καβάφης όταν πρωτοσυνειδητοποίησα πόσο ανελέητα περνάει ο χρόνος.Να τολμήσω να σε συγκρίνω???Εξίσου όμορφη και η παρομοίωση με τον Buster Keaton.Έχεις ταλέντο στη γραφή αγαπητέ.

celsius33 είπε...

τώρα που το σκέφτομαι δεν έχεις ανομήματα εσύ, ξέχασε το, οπότε δεν έχεις άλλοθι γιατί δεν το χρειάζεσαι.