πάντα την σκέπτομαι μόνη,λίγο πριν το τέλος,στο διαμέρισμα του Παρισιού,να ακούγεται για πολλοστή φορά στο κασετόφωνό της το Casta Diva,εκείνη ξαπλωμένη στο κρεββάτι,με μισάνοιχτες τις γρίλλιες,συντροφιά με ποτό και χάπια.Ίσως να είναι τα ντοκυμαντέρ που έχουμε κατά καιρούς δει για τη ζωή της... Αλλά η εικόνα που προτιμώ είναι να υποκλίνεται στη Σκάλα του Μιλάνου,υπέροχη,φωτεινή και μόνη,με τον κόσμο να την καταχειροκροτεί.
2 σχόλια:
πάντα την σκέπτομαι μόνη,λίγο πριν το τέλος,στο διαμέρισμα του Παρισιού,να ακούγεται για πολλοστή φορά στο κασετόφωνό της το Casta Diva,εκείνη ξαπλωμένη στο κρεββάτι,με μισάνοιχτες τις γρίλλιες,συντροφιά με ποτό και χάπια.Ίσως να είναι τα ντοκυμαντέρ που έχουμε κατά καιρούς δει για τη ζωή της...
Αλλά η εικόνα που προτιμώ είναι να υποκλίνεται στη Σκάλα του Μιλάνου,υπέροχη,φωτεινή και μόνη,με τον κόσμο να την καταχειροκροτεί.
ό,τι κι αν πούμε θα είναι λίγο. Πήγες στην εκδήλωση στο Μέγαρο?
Δημοσίευση σχολίου