αθήνα 2010-(λίγοι μήνες πριν)

νομίζω ότι κάποια στιγμή θα σπάσει η κλωστή που κρατά όρθιο τον παρθενώνα

και θα καταρρεύσει

και ξαφνικά σύγχυση θα πλημμυρίσει τη σταδίου σα βαβέλ.

οι σχέσεις μας,

τα βήματα μας στα βρώμικα στενά πεζοδρόμια της πατησίων

κινούνται με κλωστές,

που σπάνε ξαφνικά

και μεις κοιταζόμαστε ανήμποροι

μαριονέτες του χρόνου

και της φθοράς.