τι και αν

Τι και αν μου λείπει η θάλασσα,

τη βλέπω στα γαλανά τα μάτια σου

τι κι αν ξέχασα τα καλοκαιρινά ξανθά χωράφια

μου τα θυμίζουν τ'ατίθασα μαλλιά σου,

τι και αν πεθύμησα το φως το λαμπερό το ελληνικό

μου το χαρίζει η καρδιά σου,

κρύβεις μια ελλάδα, αγάπη μου,

και ούτε που το χεις πάρει χαμπάρι...

--------------------------------------------------------------------------

Δώς μου δύναμη Θε μου να μην ανταποδώσω τη τρέλα και τη βία που λαμβάνω,

την έχω δώσει από πριν και γω φαντάζομαι

γιαυτό και δεν νιώθω αδικημένος.

Στείλε Θε μου ένα αεράκι στη ψυχή μας να δροσίσει

τη κόλαση που τρώει το σώμα μας και το μυαλό μας.

Δεν έχουμε σε ποιό ώμο ν'ακουμπήσουμε και σε ποιά καρδιά ν'αναπαυτούμε,

όλοι άρρωστοι και πουθενά ένας γοητευτικός νοσοκόμος.

Δώσε δύναμη στο θυμικό μας και στα νεύρα μας να αντέξουμε

την έρημο της μέσης ηλικίας.

Μη στρέφεις το πρόσωπο Σου αλλού, το ξέρω ότι μας κοιτάς,

χωρίς Εσένα κόσμος χωρίς χρώματα και ανατολή.

τραγωδια η "Ελλας"

Θά θελα νά ξερα αν η "Ελλάδα" είναι Αισχύλεια, Σοφόκλεια ή Ευριπίδεια τραγωδία τελικά.

*

Αισχύλεια μπορείς να την πεις αν αναλογιστείς ότι εδώ και αιώνες μάχες γίνονται ανάμεσα σε θεούς και δαίμονες, σε στοιχειά και σε ανθρώπους,

*

αλλά και Σοφόκλεια τη λες μιας και η μοίρα της άγεται και φέρεται από δυνάμεις ασυνείδητες

*

αλλά Ευριπίδεια πια δεν μπορείς να μην την πεις..........πόσα παιδιά έχει ακόμα για να σκοτώσει?

σιχαινομαι

μας σιχαίνομαι ως λαός
σιχαίνομαι που κοκορευόμαστε πάνω σε δύο δανεικές γνώσεις και χίλιες δυό απόψεις
σιχαίνομαι που είμαστε εγώ πρώτα και μετά εμείς
σιχαίνομαι που σκεφτόμαστε ρηχά
σιχαίνομαι που ζούμε ρηχά
σιχαίνομαι που πάντα και πανεύκολα τα ξέρουμε όλα
σιχαίνομαι που πάντα και πανεύκολα ξέρουμε τι μας συμβαίνει
σιχαίνομαι που ποτέ δε βλέπουμε τον απλό το δρόμο
σιχαίνομαι που όλα τα θεωρούμε δεδομένα
σιχαίνομαι όταν σιχαίνομαι
σιχαίνομαι αυτούς που γράφουν πως σιχαίνονται
σιχαίνομαι την ανικανότητα να υπάρχουμε αλλιώς και όχι άλλοι.

ελληνακι

κοίτα με στα μάτια

ελληνάκι είμαι φτωχό

πατάω σε τρεις χιλιάδες βότσαλα χρωματιστά

και χω χέρια αδειανά

*

άκου με που σου μιλώ

με γλώσσα αρχαία

και λόγια κούφια

τηλεοπτικά

*

νιώσε την καρδιά μου

που χτυπά σε λευκούς και γαλανούς ρυθμούς

άρρυθμα και σαστισμένα...

...

ελληνάκι είμαι φτωχό...

αθήνα 2010-(λίγοι μήνες πριν)

νομίζω ότι κάποια στιγμή θα σπάσει η κλωστή που κρατά όρθιο τον παρθενώνα

και θα καταρρεύσει

και ξαφνικά σύγχυση θα πλημμυρίσει τη σταδίου σα βαβέλ.

οι σχέσεις μας,

τα βήματα μας στα βρώμικα στενά πεζοδρόμια της πατησίων

κινούνται με κλωστές,

που σπάνε ξαφνικά

και μεις κοιταζόμαστε ανήμποροι

μαριονέτες του χρόνου

και της φθοράς.

ideal connection

..........................................................................................................................................................................
(χαμόγελο που αργά ανθίζει σ'όλο το πρόσωπο)
..........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
(χείλη που μισοανοίγουν αφημένα στα ηλεκτρόδια του βλέμματος του άλλου)
..........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................................
ναι
.......................................................................................................................................................................... ..........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
(βλέμμα που πυρώνεται από τον πόνο της επιθυμίας)
......................................................................................................................................................................... .........................................................................................................................................................................
το ξέρω
......................................................................................................................................................................... .........................................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................................
(χέρια κοκκαλωμένα από την ένταση)
......................................................................................................................................................................... .........................................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................................
(το λόγο πια έχει πάρει το κενό αέρος που μεσολαβεί ανάμεσα και ξεκουφαίνει)

la foule

δε διαβάζω πια
δε βλέπω τηλεόραση
δεν ενημερώνομαι για τις ειδήσεις
δεν πάω σινεμά
δεν πάω θέατρο...
...απλά περπατώ στην πόλη
και διαβάζω τα συνθήματα
και βλέπω από τα παράθυρα σκηνές από έργο καθημερινής σειράς (ελλείψη κουρτινών!)
και συναντώ τα γεγονότα την ώρα που γίνονται
κομπάρσος στο πλήθος που συνεχώς κινείται και μου δίνει αττάκες που άλλοτε ανταποκρίνομαι και άλλοτε δε θυμάμαι τα λόγια.

kreuzberg

όσοι πόλεμοι και αν διεξήχθησαν από αρχαιοτάτων χρόνων έως της σήμερον
μεταξύ των ομοεθνών μου και των περσικών, τουρκικών και γερμανικών φύλων,
έρχεται η ώρα που η πολυπόθητος ειρήνη επιτυγχάνεται με ένα ποτήριον οίνου σε ένα ταπεινόν δωμάτιον εν τω μέσω του βερολινέζικου Γολγοθά.

γιατι

γιατί ρε πούστη μου ο Έρωτας να είναι ο γιος της Αφροδίτης και όχι ας πούμε της Αθηνάς ή της Άρτεμης?

βολεμα

βόλεμα ίσον θάνατος
βολεύεσαι το θάνατο και λες αντίο στη ζωή
απλά επιβιώνεις, αυτό μόνο
και που και που κάποιες σπίθες φωτός/
πόσο γερή δόση αντίδοτου χρειάζεται για να μην θες πιά τα ίδια?
πόσα κιλά έρωτα για να πετάξεις από πάνω σου τα συνηθισμένα?

μακαρισμοι

μακάριοι οι λιωμένοι από το κλάμα της χαράς
μακάριοι οι καμμένοι από τη φλόγα της αγάπης
μακάριοι οι πνιγμένοι από το ρέμα της αδιάκοπης γενναιοδωρίας
μακάριοι οι ξεχασμένοι από τα φώτα του κόσμου
μακάριοι οι κουρασμένοι από το παιχνίδι της σχέσης
μακάριοι οι πιασμένοι στο σβέρκο από το συνεχές ατένισμα του ουρανού
μακάριοι οι πεινασμένοι για ζωή

κοσκινο

μόνο να ξέραμε πως η αλήθεια των πραγμάτων είναι άλλη από τις διεργασίες του μυαλού μας δε θα καθόμασταν στιγμή να σκεφτούμε/
τόσοι αιώνες τέχνης φιλοσοφίας και θρησκείας τι απομένει μετά από χίλιες φορές κοσκίνισμα?
__________ένα σπυρί ΑΓΑΠΗ_____________________________________
___ένα σπυρί ΖΩΗ______________________________________________
_________________________ένα σπυρί ΧΑΡΑ_______________________
__ένα σπυρί ΠΑΙΧΝΙΔΙ___________________________________________
_________________________________δυό σπυριά ΓΗ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΣ______

γιατι?

γιατί μια ζωή βλέπω το παιδί πίσω από τις χειρονομίες των άλλων?
γιατί μια ζωή ακούω το γέλιο και το κλάμμα πίσω από τα ανόητα λεκτικά σκαριφήματα?

περιμένω

περιμένω....
σαν τα αιλουροειδή να πλησιάσει το θύμα...
στήνω ενέδρες...
και μετά ορμάω...
αλί στην όμορφη γαζέλα που θα χει τούτη τη μοίρα.

το διαλειμμα

τελειώνει το ανιαρό διάλειμμα πριν το μάθημα του έρωτα/
κοιτάζω τη τσάντα μου και δεν μου χει μείνει τίποτα, ούτε μολύβια, ούτε χαρτί/
μόνο την ανάμνηση από τα μάτια σου και το χαμόγελο σου/
αυτά θα πω στο δάσκαλο αν με ρωτήσει και τίποτα άλλο/
και ας μείνω μεταξεταστέος
όλη μου τη ζωή στην ίδια τάξη
δε πειράζει.....

i'm an alien hellin in berlin