Η πτώσις

Το τί κάνεις εγώ δε βλέπω

το τί έκανες πια δεν κοιτώ

το τί θα κάνεις καμία σκέψη

αυτό που είσαι αγαπώ

*

Εδώ κι αν είσαι σε κοιτώ

εκεί κι αν είσαι σ'αγαπώ

σ'άλλο κόσμο είμαι μα σε θωρώ

αυτό που είσαι αγαπώ

*

Ποιός θέλει να φάει, ποιός θέλει να πιεί

και ποιός να κοιμηθεί.

Ποιός να χαρεί, ποιός να πονέσει

και ποιός να λυπηθεί.

Εσένα να χωρέσω θέλω 

γιατί αυτό που είσαι αγαπώ.

 

γιατί; γιατί;

όταν άρχισα να αισθάνομαι,

όταν άρχισα να νιώθω,

όταν άρχισα να σκέφτομαι ξανά και ξανά αυτά που μου λεγες,

πάντα με την αμφιβολία μή τυχόν και δεν σημαίνουν τίποτα το παραπάνω.

γιατί φεύγεις τώρα που είπα να σου αφεθώ,

γιατί φεύγεις τώρα που η Καρχηδόνα της καρδιάς μου έπεσε 

_

στο καλό καρδιά μου

στο καλό...

Μου στέγνωσε το σάλιο, ζαλίστηκα απ'τη μυρωδιά σου

το απαλό άγγιγμα σου είναι ικανό για να προκαλέσει το ξεχείλισμα του πρώτου χυμού της αγάπης μου για σένα.

Η σφιχτή σου απαλή σάρκα πάλλεται έτοιμη να γίνει βορά του αχόρταγου στόματος μου κι οι ρώγες σου να λιώσουν σαν καραμέλα.

Γιατί τόση ομορφιά σ'ένα χαμόγελο, γιατί τόση αγάπη για ένα σώμα;

μπορώ να σε κλείσω για πάντα μέσα στη χούφτα μου να σε κουβαλώ όπου και αν πάω;

τι και αν

Τι και αν μου λείπει η θάλασσα,

τη βλέπω στα γαλανά τα μάτια σου

τι κι αν ξέχασα τα καλοκαιρινά ξανθά χωράφια

μου τα θυμίζουν τ'ατίθασα μαλλιά σου,

τι και αν πεθύμησα το φως το λαμπερό το ελληνικό

μου το χαρίζει η καρδιά σου,

κρύβεις μια ελλάδα, αγάπη μου,

και ούτε που το χεις πάρει χαμπάρι...

--------------------------------------------------------------------------

Δώς μου δύναμη Θε μου να μην ανταποδώσω τη τρέλα και τη βία που λαμβάνω,

την έχω δώσει από πριν και γω φαντάζομαι

γιαυτό και δεν νιώθω αδικημένος.

Στείλε Θε μου ένα αεράκι στη ψυχή μας να δροσίσει

τη κόλαση που τρώει το σώμα μας και το μυαλό μας.

Δεν έχουμε σε ποιό ώμο ν'ακουμπήσουμε και σε ποιά καρδιά ν'αναπαυτούμε,

όλοι άρρωστοι και πουθενά ένας γοητευτικός νοσοκόμος.

Δώσε δύναμη στο θυμικό μας και στα νεύρα μας να αντέξουμε

την έρημο της μέσης ηλικίας.

Μη στρέφεις το πρόσωπο Σου αλλού, το ξέρω ότι μας κοιτάς,

χωρίς Εσένα κόσμος χωρίς χρώματα και ανατολή.

τραγωδια η "Ελλας"

Θά θελα νά ξερα αν η "Ελλάδα" είναι Αισχύλεια, Σοφόκλεια ή Ευριπίδεια τραγωδία τελικά.

*

Αισχύλεια μπορείς να την πεις αν αναλογιστείς ότι εδώ και αιώνες μάχες γίνονται ανάμεσα σε θεούς και δαίμονες, σε στοιχειά και σε ανθρώπους,

*

αλλά και Σοφόκλεια τη λες μιας και η μοίρα της άγεται και φέρεται από δυνάμεις ασυνείδητες

*

αλλά Ευριπίδεια πια δεν μπορείς να μην την πεις..........πόσα παιδιά έχει ακόμα για να σκοτώσει?

σιχαινομαι

μας σιχαίνομαι ως λαός
σιχαίνομαι που κοκορευόμαστε πάνω σε δύο δανεικές γνώσεις και χίλιες δυό απόψεις
σιχαίνομαι που είμαστε εγώ πρώτα και μετά εμείς
σιχαίνομαι που σκεφτόμαστε ρηχά
σιχαίνομαι που ζούμε ρηχά
σιχαίνομαι που πάντα και πανεύκολα τα ξέρουμε όλα
σιχαίνομαι που πάντα και πανεύκολα ξέρουμε τι μας συμβαίνει
σιχαίνομαι που ποτέ δε βλέπουμε τον απλό το δρόμο
σιχαίνομαι που όλα τα θεωρούμε δεδομένα
σιχαίνομαι όταν σιχαίνομαι
σιχαίνομαι αυτούς που γράφουν πως σιχαίνονται
σιχαίνομαι την ανικανότητα να υπάρχουμε αλλιώς και όχι άλλοι.

ελληνακι

κοίτα με στα μάτια

ελληνάκι είμαι φτωχό

πατάω σε τρεις χιλιάδες βότσαλα χρωματιστά

και χω χέρια αδειανά

*

άκου με που σου μιλώ

με γλώσσα αρχαία

και λόγια κούφια

τηλεοπτικά

*

νιώσε την καρδιά μου

που χτυπά σε λευκούς και γαλανούς ρυθμούς

άρρυθμα και σαστισμένα...

...

ελληνάκι είμαι φτωχό...

αθήνα 2010-(λίγοι μήνες πριν)

νομίζω ότι κάποια στιγμή θα σπάσει η κλωστή που κρατά όρθιο τον παρθενώνα

και θα καταρρεύσει

και ξαφνικά σύγχυση θα πλημμυρίσει τη σταδίου σα βαβέλ.

οι σχέσεις μας,

τα βήματα μας στα βρώμικα στενά πεζοδρόμια της πατησίων

κινούνται με κλωστές,

που σπάνε ξαφνικά

και μεις κοιταζόμαστε ανήμποροι

μαριονέτες του χρόνου

και της φθοράς.

ideal connection

..........................................................................................................................................................................
(χαμόγελο που αργά ανθίζει σ'όλο το πρόσωπο)
..........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
(χείλη που μισοανοίγουν αφημένα στα ηλεκτρόδια του βλέμματος του άλλου)
..........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................................
ναι
.......................................................................................................................................................................... ..........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
(βλέμμα που πυρώνεται από τον πόνο της επιθυμίας)
......................................................................................................................................................................... .........................................................................................................................................................................
το ξέρω
......................................................................................................................................................................... .........................................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................................
(χέρια κοκκαλωμένα από την ένταση)
......................................................................................................................................................................... .........................................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................................
(το λόγο πια έχει πάρει το κενό αέρος που μεσολαβεί ανάμεσα και ξεκουφαίνει)

la foule

δε διαβάζω πια
δε βλέπω τηλεόραση
δεν ενημερώνομαι για τις ειδήσεις
δεν πάω σινεμά
δεν πάω θέατρο...
...απλά περπατώ στην πόλη
και διαβάζω τα συνθήματα
και βλέπω από τα παράθυρα σκηνές από έργο καθημερινής σειράς (ελλείψη κουρτινών!)
και συναντώ τα γεγονότα την ώρα που γίνονται
κομπάρσος στο πλήθος που συνεχώς κινείται και μου δίνει αττάκες που άλλοτε ανταποκρίνομαι και άλλοτε δε θυμάμαι τα λόγια.

kreuzberg

όσοι πόλεμοι και αν διεξήχθησαν από αρχαιοτάτων χρόνων έως της σήμερον
μεταξύ των ομοεθνών μου και των περσικών, τουρκικών και γερμανικών φύλων,
έρχεται η ώρα που η πολυπόθητος ειρήνη επιτυγχάνεται με ένα ποτήριον οίνου σε ένα ταπεινόν δωμάτιον εν τω μέσω του βερολινέζικου Γολγοθά.

γιατι

γιατί ρε πούστη μου ο Έρωτας να είναι ο γιος της Αφροδίτης και όχι ας πούμε της Αθηνάς ή της Άρτεμης?

βολεμα

βόλεμα ίσον θάνατος
βολεύεσαι το θάνατο και λες αντίο στη ζωή
απλά επιβιώνεις, αυτό μόνο
και που και που κάποιες σπίθες φωτός/
πόσο γερή δόση αντίδοτου χρειάζεται για να μην θες πιά τα ίδια?
πόσα κιλά έρωτα για να πετάξεις από πάνω σου τα συνηθισμένα?

μακαρισμοι

μακάριοι οι λιωμένοι από το κλάμα της χαράς
μακάριοι οι καμμένοι από τη φλόγα της αγάπης
μακάριοι οι πνιγμένοι από το ρέμα της αδιάκοπης γενναιοδωρίας
μακάριοι οι ξεχασμένοι από τα φώτα του κόσμου
μακάριοι οι κουρασμένοι από το παιχνίδι της σχέσης
μακάριοι οι πιασμένοι στο σβέρκο από το συνεχές ατένισμα του ουρανού
μακάριοι οι πεινασμένοι για ζωή

κοσκινο

μόνο να ξέραμε πως η αλήθεια των πραγμάτων είναι άλλη από τις διεργασίες του μυαλού μας δε θα καθόμασταν στιγμή να σκεφτούμε/
τόσοι αιώνες τέχνης φιλοσοφίας και θρησκείας τι απομένει μετά από χίλιες φορές κοσκίνισμα?
__________ένα σπυρί ΑΓΑΠΗ_____________________________________
___ένα σπυρί ΖΩΗ______________________________________________
_________________________ένα σπυρί ΧΑΡΑ_______________________
__ένα σπυρί ΠΑΙΧΝΙΔΙ___________________________________________
_________________________________δυό σπυριά ΓΗ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΣ______

γιατι?

γιατί μια ζωή βλέπω το παιδί πίσω από τις χειρονομίες των άλλων?
γιατί μια ζωή ακούω το γέλιο και το κλάμμα πίσω από τα ανόητα λεκτικά σκαριφήματα?

περιμένω

περιμένω....
σαν τα αιλουροειδή να πλησιάσει το θύμα...
στήνω ενέδρες...
και μετά ορμάω...
αλί στην όμορφη γαζέλα που θα χει τούτη τη μοίρα.

το διαλειμμα

τελειώνει το ανιαρό διάλειμμα πριν το μάθημα του έρωτα/
κοιτάζω τη τσάντα μου και δεν μου χει μείνει τίποτα, ούτε μολύβια, ούτε χαρτί/
μόνο την ανάμνηση από τα μάτια σου και το χαμόγελο σου/
αυτά θα πω στο δάσκαλο αν με ρωτήσει και τίποτα άλλο/
και ας μείνω μεταξεταστέος
όλη μου τη ζωή στην ίδια τάξη
δε πειράζει.....

i'm an alien hellin in berlin

τα λογια της καβλας

τα λόγια της κάβλας μην τα μετράς

είναι μόνο για τη στιγμή που συντελείται το μυστήριο

κ'έχουν άλλη αξία και άλλο βάρος.

*

τα λόγια της κάβλας μόνο με κάβλα συναλλάσονται

και ας μιλούν για αγάπη και πάθος και έρωτα.

*

στο πριν και το μετά παίζονται όλα

και όχι στην ώρα της κάβλας.

το θεώρημα της καμπύλης

τα σώματα μας είναι μια συνέχεια καμπυλών και υποδοχών

όπως εφαρμόζουν δύο κομμάτια ενός παζλ.

και οι πιο ευθείες γραμμές στο σώμα σου είναι σαν τα γλυπτά του παρθενώνα

τέλεια μέσα στη κρυφή καμπύλη τους.

ο έρωτας μας λειαίνει τις ακμές και τις γωνίες μας με την ατέλειωτη επιμονή μου

να στις γλείφω για να στρογγυλέψουν

και στην αγάπη σου που με τρέφει για να συνεχίζω τον αγώνα μου.

γιατ'είναι ιερός σκοπός να μαλακώσουν οι καρδιές και να γυμνάζονται οι αισθήσεις.

mad about you

Mad about the boy

I know it's stupid to be mad about the boy

I'm so ashamed of it but must admit the sleepless nights I've had

About the boy

On the silverscreen

He melts my foolish heart in every single scene

Although I'm quite aware that here and there are traces of the cad

About the boy

Lord knows I'm not a fool girl

I really shouldn't care

Lord knows I'm not a school girl

In the fury of her first affair

Will it ever cloy

This odd diversity of misery and joy

I'm feeling quite insane and young again

And all because I'm mad about the boy

So if I could employ

A little magic that will finally destroy

This dream that pains me

and enchains me But I can't because I'm mad...

I'm mad about the boy

live leaves

μ'αρέσει η βροχή

-δε λέω καλό το καλοκαίρι αλλά η βροχή έχει άλλη μαγεία-

κάποιες στιγμές εγωϊστικά σκέφτομαι πως ο ουρανός με συμπονά και κλαίει μαζί μου

και 'χω παρέα τόσα αστέρια και δάκρυα μετεωρίτες

να κλαίμε μαζί.

που ήταν τόσο καιρό αυτό το χωματένιο άρωμα

που τώρα αναδύεται με την πρώτη σταγόνα της βροχής?

την άνοιξη με εξιτάρει η μυρωδιά του σπέρματος των δέντρων,

τώρα το κρυμμένο φύτρο και το σάπιο φύλλο που το σκεπάζει.

για τους χριστιανούς σ'αυτήν την εποχή άρχιζε ο χρόνος,

φαίνεται για τους πιστούς με το σάπισμα του σπόρου

αρχίζει ο δρόμος προς την απλότητα.

callas day

callas

φωνή

ψυχή

καρδιά

λόγος

αγάπη

αίσθημα

.

.

.

i'm a stranger here my self

Tell me is love still a popular suggestion, or merely an obsolete art?

Forgive me for asking this simple question

I'm unfamiliar with his heart, I am a stranger here myself.

Love me or leave me, that seems to be the question, I don't know the tactics to use

But if he should offer a personal suggestion,

How could I possibly refuse when I'm a stranger here myself

Please tell me, tell a stranger by curiosity goaded

Is there really any danger that love is now outmoded?

I'm interested especially in knowing why you waste it

True romance is so fleshly with what have you replaced it?

What is your latest foible, is Gim Rummy more exquisite?

Is skiing more enjoyable? For heaven's sake what is it?

I can't believe that love has lost its glamour, that passion is really passe

If gender is just a term in grammar

How can I ever find my way since I'm a stranger here myself

How can he ignore my available condition

Why these Victorian views?

You see here before you a woman with a mission

I must discover the key to his ignition

And then if he should make a diplomatic proposition

How could I possibly refuse? How could I possibly refuse?

When I'm a stranger here myself?

Πόσο μ'αρέσει αυτή η γυναίκα.

love after rain

τα πιο δυνατά προιόντα της ψυχής είναι υγρά και στάζουν..

αυτό σκέφτομαι τώρα που στέκομαι μεσ'την απρόσμενη βροχή.

*

τα δάκρυα σου στάζουν και γίνονται ένα με το ρυάκι που έγινε ένα με τη λακούβα στην αυλή.

*

καθώς τα σάλια μου στάζουν που πεινώ γι'αγάπη

*

κι η κάβλα μας στάζει ανελέητα στο κορμί

*

τελικά είναι ωραίο να χορεύεις μουσκίδι μεσ'τη βροχή

γυμνός και σειληνός.

πώς?

Άδειασε η Αθήνα,

δυο πακιστανοί και τρεις μαύροι μείναν στη πλατεία,

κ'ένας τρελός να σκέφτεται ότι αυτή η χώρα πια δεν τον χωρά.

Ο Οδυσσέας που 'μαθε στα νειάτα του

νατος ξεπροβάλει ζωντανός μπροστά του

και τον καλεί στης Λευκοθέας το πανί

να πα να βρει την τύχη του.

Πώς ν'αφήσει το φως και το νερό της θάλασσας,

πώς τη δασεία και τη ψιλή,

πώς τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη,

πώς τα τάματα στα καλοκαιρινά τα πανυγήρια?

το καβουρακι

Μέσα στην άμμο τη ζεστή είν'ένα καβουράκι

που απ'τη πολλή τη κάψα του ξεπρόβαλε στο φως.

'Ολο το ταίρι του ζητά τις μέρες, το βραδάκι

μα όλοι φοβούνται τις τσιμπιές και γίνονται λαγός.

***

Τρέχει στα πλάγια, κρύβεται στη χνουδωτή πετρούλα

και σαν ένα πόδι φαίνεται γυμνό και τρυφερό

αυτό αμέσως το τσιμπά και λέει με φωνούλα

μικρή και ασήμαντη "προσέξτε με και μένα το φτωχό".

***

"Θέλω το καβουράκι μου να βρω να πάψω να'μαι μόνο

ν'απλώνω τις δαγκάνες μου και να το αισθανθώ

μόνο φιλιά να του χρωστώ κι αγάπη να του δώνω

μονάχο να μην καίγομαι, μόνο μου να μη ζω".

***

"Κι όταν το κύμα μας τραβά σφιχτά αγκαλιασμένα

και στο βυθό της θάλασσας μας ρίξει αγκαλιά

όλα τα μέλη του κορμιού στην άκρη πεταμένα

που απ'τον πόθο κόπηκαν κι απ'την τρελή καρδιά.

nijinsky's diary

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Προς τον Ρώλινς Κοττνέ

Αγαπητέ φίλε Κοττνέ,

Είμαι ευτυχής που έλαβα τό γράμμα σου.

Είμαι ευτυχής που είσαι καλά.

Μου αρέσει πάρα πολύ που είσαι καλά.

Είμαι καλά επειδή είσαι καλά

Μου αρέσει να γράφω με ρυθμό,

Γιατί εσύ είσαι ένας ρυθμός.

Αγαπώ πάρα πολύ εσύ να αγαπάς,

Αλλά είμαι ένας ρυθμός της αγάπης

Αγαπώ το ρυθμό χωρίς εσένα,

Γιατί αγαπώ τη γυναίκα μου πάρα πολύ.

Αγαπώ πολύ να σου δείξω

Τι είναι ο ρυθμός, τι είναι ο ρυθμός.

Αγαπώ πάρα πολύ το ρυθμό του Θεού

Εγώ ο ρυθμός, εγώ ο Χορός.

Είμαι ο Χορός, είμαι ο Θεός.

Αγαπώ το χορό όπως εσύ αγάπησες

Είμαι Χορός για σένα στον Θεό.

Είμαι Χορός για σένα στον Θεό.

Αγαπώ την αγάπη σε σένα του Θεού.

Είμαι ο Θεός για σένα αγάπη.

Αγαπώ την αγάπη γιατί Εκείνος αγάπη.

Αγαπώ την αγάπη για σένα στον Θεό.

Είμαι άνθρωπος αλλά όχι πατούσες

Έχω πατούσες αλλά σ'Εκείνον.

Αγαπώ την αγάπη χωρίς πατούσες,

Αγαπώ τις πατούσες μ'Εκείνον.

Είμαι άνθρωπος αλλά όχι πατούσες

Έχω πατούσες αλλά σ'Εκείνον.

Είμαι εκείνο γιατί αυτός είναι

Είμαι εκείνο γιατί αυτός είναι.

Αγαπώ τον κόσμο γιατί τον αγαπά κι εκείνος.

Σ'αγαπώ γιατί σ'αγαπά κι εκείνος.

Είμαι εκείνο γιατί είναι Εκείνο.

Δεν μπορώ να είμαι εκείνο.

Έχω μεγάλη αγάπη για σένα

Έχω μεγάλη αγάπη για σένα

Δεν είμαι άνθρωπος χωρίς πατούσες

Είμαι πατούσα με πατούσες.

Πατούσα, ξεπατούσα είμαι μια Πατούσα

Αγαπώ τις πατούσες αλλά όχι πατούσες.

Σ'αγαπώ πάρα πολύ χωρίς τίποτε

Είμαι άνθρωπος, είμαι άνθρωπος.

Αγαπώ σε σένα έναν άνθρωπο χωρίς πατούσες

Αγαπώ σε σένα έναν άνθρωπο χωρίς πατούσες

Είμαι ένας άνθρωπος γιατί έχω ελαττώματα

Είμαι ένας άνθρωπος γιατί έχω ελαττώματα.

Αγαπώ την αλήθεια πάρα πολύ.

Έχω γράψει την αλήθεια.

Έστειλα τους χαιρετισμούς μου σε σένα και την αδελφή

Σας αγαπώ εσάς τους δυό, εσάς τους δυό, πάρα πολύ,

Αλλά στέλνω τους χαιρετισμούς μου σ'όλη την ανθρωπότητα

Αλλά στέλνω τους χαιρετισμούς μου σ'όλη την ανθρωπότητα

Είμαι άνθρωπος, είμαι άνθρωπος

Αγαπώ την ανθρωπότητα, αγαπώ την ανθρωπότητα.

Σ'αγαπώ Θεέ μου εσένα.

Σ'αγαπώ Θεέ μου εσένα.

Είσαι γέρος, είμαι νέος

Αγαπάς τους νέους ανθρώπους σε μένα

Σ'αγαπώ γιατί είσαι άνθρωπος

Σ'αγαπώ ότι είσαι άνθρωπος.

Έγραψα γιατί Εκείνος το θέλει

Έγραψα γιατί Εκείνος το θέλει.

Στέλνω τους χαιρετισμούς μου σε σένα και την αδελφή

Στέλνω τους χαιρετισμούς μου με τη γυναίκα μου.

Είμαι μιά σύζυγος, είμαι μιά σύζυγος

Αγαπώ μιά σύζυγο γιά σένα πάρα πολύ

Αγαπώ σε σένα έναν άνθρωπο, έναν άνθρωπο

Είμαι άνθρωπος, είμαι άνθρωπος.

Σου στέλνω πολλή αγάπη, πολλή αγάπη

Σ'αγαπώ, Σ'αγαπώ.

Χαιρετισμούς

Βασλάβ Νιζίνσκυ.

(από το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ

του Vaslav Nijinsky, εκδόσεις Άγρα)